د عیسوي دودونو مطابق د غار د خلکو (اصحاب الکهف) کیسه: د اوو خوب کونکو (seven sleepers) کیسه نه یوازې د عیسویانو افسانه ده، بلکه دا په زرتشتیزم (الزرادشتية)، سریانانو (السريانية) او نورو کې هم ښه پیژندل شوې، او ځینې یې په عیسویت کې یادونه پدې لامل کوي چې دا یوه خرافاتي کیسه ده، او ځینې یې د واقعیت په توګه یادوي، او ډېری خلک پدې موافق دي چې دا د عیسوي له مذهب سره هیڅ تړاو نلري.
خو ځينې وايي چې په مسیحي مذهب پورې تړاو نلري، که تاسو باور وکړئ یا نه، خو برعکس اسلام چې دا کیسه یې منلې او یو اساسی اسلامي عقیده یې ګرځیدلې ده او څوک چې یې انکار کوي یا شک لري نو معنا دا چې هغه له اسلام څخه انکار کوي ځکه چې دا کیسه په قران کې ذکر شوی او دا کتاب الهي کتاب ګڼي او د الهي کتاب احکام په هر مسلمان فرض دي.
دا کیسه په سیریاک کې ذکر شوې، له دې مالومېږي چې محمد له (السريانية) څخه اخیستې، او دلته به یې د کاپټیک سنیکسار څخه یادونه وکړم:
۲۰ د میسرا مياشت:
📝 استشهاد جنود الملك داكيوس بأفسس في القرن الثالث الميلادى (أهل الكهف) (۲۰ مسرى) في هذا اليوم من سنة ۲۵۲ م استشهد الفتيان السبعة القديسين الذين من أفسس: مكسيموس، مالخوس، مرتينيانوس، ديوناسيوس، يوحنا، سرابيون، قسطنطين، وكانوا من جند الملك داكيوس وقد عينهم لمراقبة الخزينة الملكية ن ولما آثار عبادة الأوثان وشي بهم لديه فالتجأوا إلى كهف خوفا من أن يضعفوا فينكروا السيد المسيح. فعلم الملك بذلك وأمر بسد باب الكهف عليهم وكان واحد من الجند مؤمنا بالسيد المسيح. فنقش سيرتهم علي لوح من نحاس وتركه داخل الكهف. وهكذا أسلم القديسون أرواحهم الطاهرة. وأراد الله أن يكرمهم كعبيده الأمناء. فأوحي إلى أسقف تلك المدينة عن مكانهم. فذهب وفتح باب الكهف فوجد أجسادهم سليمة. وعرف من اللوح النحاس أنه قد مضي عليهم نحو مائتي سنة. وكان ذلك في عهد الملك ثاؤذوسيوس الصغير كما عرفوا من قطع النقود التي وجدوها معهم وعليها صورته أنهم كانوا في أيام داكيوس. طبعا نلاحظ ان القصة هنا اكثر واقعية وان الفتية لم ينامو 309 سنة كما ذكر محمد ، بل انهم استشهدو ولكن بعد 200 سنة اكتشفو ان جثثهم مازالت باقية كما هي دون ان تتحلل او تتغير .
📒 ژباړه: په درېیمه پیړۍ کې په افیسس کې د پاچا ډیوس د عسکرو شهادت (د غار خلک) (۲۰ میسرا) د ۲۵۲ میلادي کال پدې ورځ، اوه مقدس هلکان چې د افسیس اوسیدونکي په شهادت رسیدلي د هغوی نومونه لکه هر یو (مکسیموس، مالچوس، مارتینیانوس، دیونیاسوس، یوحنا، سیراپیئن، قسطنطین) او دوی د ډیسیوس پاچا په عسکرو کې شامل وو او هغوی یې د خزانې د حفاظت لپاره ګمارلي وو. هغه د ګار له امله غوښتل مسیح کمزوری کړی او انکار یې وکړي، پاچا د غار د دروازې د تړلو امر وکړ، او په عسکرو کې یو عسکر یې په عیسی باندې باور درلود. پاچا د هغه عسکر ژوندلیک په کاپر پلیټ باندې ولیک او په غار کې یې پرېښود. پدې توګه مقدسینو (د غار خلکو) خپل پاک روحونه خدای ته تسلیم کړل او خدای وغوښتل دوی د خپلو وفاداره بندګانو په توګه ونازوي. د هغه وخت حکومت ځينې کسان ولېږل هغوی ورغلل او د غار دروازه یې خلاصه کړه او د هغوی جسدونه یې روغ رمټ وموندل. او هغوی د مسو په پلیټ له لیک څخه وپوهېدل چې شاوخوا دوه سوه کاله په دوی تېر شوي دي. او دوی د ځوان پاچا ډیسیوس د واکمنۍ پرمهال پدې غار کې پرېښودل شوي، ځکه چې هغوی د دوی له سکو (د هفه وخت روپيو) څخه پوهېدل چې له ده سره هم د هغه وخت سکې وې او دوی یې د ډیسیوس پاچا د وخت پيژندونکي ونومول.
البته موږ وینو چې دلته کیسه خورا حقیقت لري او خلک ۳۰۹ کاله په هغه غار کې ویده نه و کوم ډول چې محمد ويلي دي، بلکه دوی په وژل شوي دي. مګر ۲۰۰ کاله وروسته دوی وموندل چې د هغوی جسدونه لاهم هلته پاتې دي او د هغوی بدنونه شړېدلي، وراسته، بدل شوي دي.
زه باور لرم چې دا هغه اصلي کیسه ده چې تحریف شوې او په افسانه بدله شوې او محمد دې کیسې څخه غلطه افسانه جوړه کړې، او زه دلته پدې کاپټیک کیسه باور لرم، په ځانګړي توګه له هغه وخته چې د مړو پاتې شونو مسئله پیژندل شوې، مشهوره او د عیسویت لخوا تایید شوې په کومه کیسه چې موږ او تاسو بحث کوو.
د دې خبرې د تایید لپاره چې کیسه د عیسویت لخوا په حقیقت نده منل شوې، یا لږ تر لږه همدا کیسه ورته اهمیت وړ نده، موږ دا متن د کاتولیک انساییکلوپیډیا څخه حواله کوو، کوم چې وایي چې دا کیسه یوازې یوه افسانه ده:
The story is one of the many examples of the legend about a man who falls asleep and years after wakes up to find the world changed. It is told in Greek by Symeon Metaphrastes in his “Lives of theSaints” for the month of July. Gregory of Tours did it into Latin. There is a Syriac version by James ofSarug (d. 521), and from the Syriac the story was done into other Eastern languages. There is also an Anglo-Norman poem, “Li set dormanz”, written by a certain Chardry, and it occurs again in Jacobus
ژباړه: دا کیسه د یو داسې شخص په اړه د افسانې له ډیری مثالونو څخه ده کوم چې ویده کیږي او کلونه وروسته له خوبه راپاڅېږي ترڅو نړۍ بدله کړي. دا په جولای میاشت کې د “Lives of theSaints” کې د سیمن میټرفارټیس لخوا په یوناني کې ویل شوې. د ګریګوري اف ټورز په لاتین کې وژباړله. د جیمز آف سارګ (متوقع ۵۲۱) لخوا د سوریې (Syriac) نسخه شتون لري، او د سوریې څخه کیسه په نورو ختیځو ژبو کې هم ترسره شوې. دلته د اینګلو_نارمن “لی سیټ ډورمانز” شعر هم دی، چې د یو ځانګړي چارډري لخوا لیکل شوی، او دا په جیکبوس کې هم پېښه شوې ده.
بې له شکه چې د لومړۍ کرښې څخه داستان د انسايکلوپيډيا لخوا یوه خرافاتي افسانه ښکاري. د عیسوي کیسې او نورې کیسې د یادونو مطابق چې د دوی موجودي وخت د پاچا دکیانوس (دقیوس) (۲۴۹ – ۲۵۱ قبل المیلاد) دوره وه. اسلامي سرچینو ته په راستنیدو سره موږ پوهیږو چې دوی ورته هغه ټکي تاییدوي کوم چې د محمد درنه د رياضي غلطي تصدیق کوي، ځکه چې که همدا خلک ۲۰۹ کاله ویده پاتې شوي وای نو دوی به د محمد دور تعقیب کړی وای. پدې کې شک نشته چې د غار څخه د دوی وتل به یوازې د محمد له زیږیدنې لس کاله مخکې وای، او دوی به د محمد تر زیږون وروسته هم ژوندي پاتې وو او دا یو ریاضي ناورین دی چې په ځمکه کې هیڅ مسلمان نشي اداره کولی.
او دلته الطبري هم ذکر کوي چې دا د دقیانوس پاچا په دوره کې رامینځته شوي و، لکه څنګه چې الطبري په خپل تفسیر کې د دړی ذکر کړی او ورته نومونه یې په عیسوي کیسه کې ذکر شوي چې د پیژندل شويو کسانو د نومونو تحریف اسلامي مورخينو کړی.
دوی اته کسان و او په دوی کې ترټولو لوړ کس هغه څوک وو کوم چې له پاچا سره د دوی په اړه خبرې کړې وې، او پاتې اووه کسان یې هسیمیلینا، میلخیا، مارتوس، کاشوتوس، برونس، ډینیموس، او یتنز قویش وو.
ابن عباس هم د هماغه نومونه ذکر کړی چې الطبري یې یادونه کړې، او په زړه پورې خبره خو دا ده چې ابن عباس حتی د غره نوم، د غار نوم او د سپي نوم یې هم ور اضافه کړی. همدارنګه موږ د ابن کثیر څخه په تفسیر کې لیکل شوي دا وموندل:
📖 عن مجاهد عن ابن عباس قال: اسم ذلك الجبل بنجلوس، وقال ابن جريج: أخبرني وهب ابن سليمان عن شعيب الجبائي: أن اسم جبل الكهف بنجلوس، واسم الكهف حيزم، والكلب حمران
📕 ژباړه: د ابن عباس په اختیار کې د مجاهد په هکله چې ویلي یې دي د هغه غره نوم باجلوس دی، او ابن جریج وویل: وهاب ابن سلیمان ماته د شعیب الجبای په وینا کې وویل: د غار د نوم بینګلوس دی، او د سپي نوم حمران دی.
آزادي د انسان توانایي ده چې د خپل ژوند مسیر وټاکي. د انتخاب آزادي، د فکر آزادي، د بیان آزادي، د حرکت آزادي، د راټولېدو آزادي، د اعتراض آزادي، له شکنجې څخه آزادي، او له تبعیض څخه آزادي، دا ټول د آزادۍ مختلف اړخونه دي. آزادي د انساني ژوند لپاره ضروري شرط دی. انسان بې له آزادۍ نه شي کولی چې خپله پیاوړتیا او وده ترلاسه کړي. آزادي انسان ته اجازه ورکوي چې خپلې وړتیاوې او استعدادونو ته وده ورکړي، خپلو موخو پسې لاړ شي او په ټولنه کې ګډون وکړي.
