د جهالت په دور کې د لمر د ګردش د غلط ساینس په اړه د محمد په ذهن کې کومه ډرامه روانه وه؟
محمد د ذوالقرنین د قراني پېښې او د صحیح البخاري په حدیث کې د لمر د ګردش ساینس بیان کړی چې لمر د لوېدو پر مهال په اوبو کې ډوبيږي او بیا له هغه ځایه د الله تر تخت (عرش) لاندې ځي او سجده کوي. د بیا د راختو لپاره د اجازې غوښتنه له الله څخه کوي او کله چې اجازه ورکړل شي لمر بیا سفر کوي او له ختیځه د اوبو څخه راوځي او طلوع کوي.
د قرآن په سورة الکهف کې راځي:
🔯 حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَن تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا ﴿٨٦﴾
سورة الكهف
📕 ژباړه: تر هغه پورې چې كله دى د لمر پریوتو ځاى ته ورسېده (نو) ده دغه (لمر) ومونده چې د تورو خټو په لویه چینه كې ډوبېده، او ده هغې (چینې) ته نژدې یو قوم ومونده۔، مونږ وویل: اى ذوالقرنینه! یا خو دا چې ته (دوى ته) عذاب وركړې او یا خو دا چې ته د دوى په هكله ښه لار ونیسي
همداراز د صحيح بخاري په حديث کې راځي:
📖 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ التَّيْمِيِّ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ ـ رضى الله عنه ـ قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم لأَبِي ذَرٍّ حِينَ غَرَبَتِ الشَّمْسُ ”تَدْرِي أَيْنَ تَذْهَبُ”. قُلْتُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ ”فَإِنَّهَا تَذْهَبُ حَتَّى تَسْجُدَ تَحْتَ الْعَرْشِ، فَتَسْتَأْذِنَ فَيُؤْذَنَ لَهَا، وَيُوشِكُ أَنْ تَسْجُدَ فَلاَ يُقْبَلَ مِنْهَا، وَتَسْتَأْذِنَ فَلاَ يُؤْذَنَ لَهَا، يُقَالُ لَهَا ارْجِعِي مِنْ حَيْثُ جِئْتِ. فَتَطْلُعُ مِنْ مَغْرِبِهَا، فَذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى.
📕 ژباړه: حضرت ابوذر رضی الله عنه وايي چې رسول الله وفرمایل: ایا پوهیږې چې دا لمر د لمر لویدو وروسته چیرته ځي؟ ومې ویل: یوازې الله او د هغه رسول ښه پوهیږي، هغه وویل: هغه عرش ته ښکته کېږي او د الله (ج) په وړاندې سجده کوي، بیا یې د (د پورته/طلوع کېدو) غوښتنه کوي، بیا هغه ته اجازه ورکول کېږي، او کله چې لمر سجده لا نه وي کړې ونه منل شي، بیا لمر اجازه وغواړي او اجازه ورنکړل شي او په اخیر کې لمر ته وویل شي چې له کوم ځای څخه چې راغلی یې بېرته همهغه ځای ته لاړ شه، او لمر به له لویدیځ څخه راپورته شي.
محمد په یقین سره پدې روایت کې ساینسي مخلوط تشریح کوي ځکه چې:
که موږ غواړو د لمر د ګردش په ساینس پوه شو لکه څنګه چې د محمد لخوا بیان شوی، نو موږ باید پوه شو چې د محمد په ذهن کې څه پیښ شوي یا شېزوفرنيا، پيدوفيليا، نرسيسزم په ناروغۍ اخته وو کله چې هغه دا ډول ساینس بیانوي کوم چې محمد د ناپوهۍ د دور له غلطو کیسو څخه اخیستی و.
که دا انجیل وای یا Sumenrian او Akkadian تمدنونه وای، نو کاسمولوژیک ماډل به یې دا وو چې له آسمانونو څخه پورته د تازه اوبو بحر شتون لري. او کله چې باران وي، په اسمان کې درزونه خلاص شي، او له هغه ځایه د باران تازه اوبه د اسمان څخه د تازه اوبو له سمندر څخه راورېږي.
بلکل ورته ماډل فکر او سوچ د محمد په ذهن کې هم ګرځېده، کله چې به هغه د لمر د گردش په اړه خبرې کولې. له همدې امله د قران لیکوال (محمد) په سورة مومنون کې هم ورته بیان کړی:
🔯 وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ ۖ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ ﴿١٨﴾
سورة المؤمنون
📕 ژباړه: او موږ له اسمانه، له صحيح حساب سره سمي، په يوه ټاكلي اندازه اوبه و اورولې او هغه مو په ځمکه کښي تم کړې. موږ په باوري توګه د هغو (اوبو) په له منځه وړلو وس لرونکي یوو.
په پاسني آیة کې د قران د لیکوال (محمد) ټکي په پام کې ونیسئ چې وايي: “موږ په باوري توګه د هغو (اوبو) په له منځه وړلو وس لرونکي یوو.”
مسئله خو دا وه چې د نوح د طوفان په وخت کې له ورته آسماني سمندر څخه باران وشو، او نن سبا هم د باران په وخت کې باران له سمندري اسمان څخه ورېږي، نو دا پوښتنه راپورته کېږي چې هغه ځمکه خو باید په بشپړه توګه ډوبه شوې وای. له همدې امله، د الله په نوم، محمد دې ته مجبوره شو چې دا د آسماني بحر څخه ورېدونکې باراني تازه اوبه “غایب” کول هم د ده مسئوليت وو.
د دې خطا وړ قراني ساینس پر خلاف:
د همدې تازه اوبو د آسماني بحر ذکر په دې آیة کې د قران د لیکوال (محمد) لخوا یادونه په سورة الفرقان کې داسې شوې:
🔯 وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَـٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَـٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾
سورة الفرقان
📕 ژباړه: او دا هماغه ذات دى چي دوه سمندرونه یې سره يو ځاى کړي دي. يو خوږ او خوندور، بل تريخ او تريو. او د دواړو په منځ کښي يوه پرده حائله ده، يو خنډ دى چي هغوی یې له ګډېدلو څخه ساتلي، منع کړي دي.
امام قرطبي په دې تفسیر کې د صحابي ابن عباس دا روایت نقلوي:
📝 وقال ابن عباس وابن جبير: يعني بحر السماء وبحر الأرض. قال ابن عباس: يلتقيان في كل عام وبينهما برزخ قضاء من قضائه. {وَحِجْراً مَّحْجُوراً} حراماً محرّماً أن يعذب هذا الملح بالعذب، أو يملح هذا العذب بالملح.
📒 ژباړه: صحابي ابن عباس او ابن جبیر وویل: څه چې مراد دي د اسمانونو او ځمکې بحر دی. صحابي ابن عباس وویل: (یلتقیان) یعنی دا هر کال په قضائيه قواوو له یو بل سره پېوسته کېږي. دا د دوی لپاره درېغ او حرام دي چې مالګینې اوبه په خوږو واړوي او خوندورې یې کړي او خوږې اوبه د مالګینو اوبو سره ګډې کړي.
(تفسیر قرطبي آیت ۲۵:۵۳)
په یاد ولرئ چې مسلمانان تل دا بهانه او عذر کوي چې دا آیة په ځمکه کې د دوو سمندرونو د کومو چې اوبه نه سره ګډېږي هغه ته اشاره کوي. مګر د دوی دا ادعا غلطه ده ځکه چې په ځمکه کې هیڅ داسې سمندر شتون نلري چې خوږې اوبه لري. له همدې امله د مسلمانانو عظیم مفسر الطبري هم په تعجب او حيرانۍ سره لیکلي:
📝 ما هیڅ بحر خوږ ندی موندلی، بلکه یوازې سیندونه خوږې اوبه لري.
(تفسیر طبري آیت ۲۵:۵۳)
بلخوا بیا مسلمانان غواړي بله بهانه او عذر جوړ کړي او زياتوي چې پدې آیة کې راغلي دي چې د سیند خوږې اوبه د بحر له مالګینو اوبو سره د ګډېدلو اشاره شوې. مګر دا هم غلطه ادعا ده ځکه چې د “بحرین” کلمه په واضح ډول په آیة کې لیکل شوې چې بحرین د بحر جمع ده. لدې امله پدې آیة کې د هېڅ سیند ذکر ندی شوی، بلکه د دې عذر له لارې مسلمانان غواړي دین ته پرتوګ وګنډي، په اصل کې د دوی همدا عذر د قران خلاف هم دی.
اړوند مطلب: د قرآن د معجزو نه شتون
نه یوازې دا بلکه د عربي قران عربي لیکوال (محمد) هم په ځمکه کې د فرات او نیل سیندونو د خوږو اوبو سرچینه په اسمان کې د بېرې د ونې (سدرة المنتهی) ریښه اعلان کړې.
📖 ثُمَّ صَعِدَ بِي إِلَى السَّمَاءِ السَّابِعَةِ، فَاسْتَفْتَحَ جِبْرِيلُ، قِيلَ مَنْ هَذَا قَالَ جِبْرِيلُ. قِيلَ وَمَنْ مَعَكَ قَالَ مُحَمَّدٌ. قِيلَ وَقَدْ بُعِثَ إِلَيْهِ. قَالَ نَعَمْ. قَالَ مَرْحَبًا بِهِ، فَنِعْمَ الْمَجِيءُ جَاءَ فَلَمَّا خَلَصْتُ، فَإِذَا إِبْرَاهِيمُ قَالَ هَذَا أَبُوكَ فَسَلِّمْ عَلَيْهِ. قَالَ فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ، فَرَدَّ السَّلاَمَ قَالَ مَرْحَبًا بِالاِبْنِ الصَّالِحِ وَالنَّبِيِّ الصَّالِحِ. ثُمَّ رُفِعَتْ لِي سِدْرَةُ الْمُنْتَهَى، فَإِذَا نَبِقُهَا مِثْلُ قِلاَلِ هَجَرَ، وَإِذَا وَرَقُهَا مِثْلُ آذَانِ الْفِيَلَةِ قَالَ هَذِهِ سِدْرَةُ الْمُنْتَهَى، وَإِذَا أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ نَهْرَانِ بَاطِنَانِ، وَنَهْرَانِ ظَاهِرَانِ. فَقُلْتُ مَا هَذَانِ يَا جِبْرِيلُ قَالَ أَمَّا الْبَاطِنَانِ، فَنَهَرَانِ فِي الْجَنَّةِ، وَأَمَّا الظَّاهِرَانِ فَالنِّيلُ وَالْفُرَاتُ.
صحیح البخاري (کتاب مناقب الانصار)
📕 ژباړه: محمد وايي چې د معراج په شپه له اووم اسمان وروسته زما ديدار له سدرة المنتهی سره وشو (سدرة المنتهی د بېرې ونه ده). ما ولیدل چې د بېرې د ونې میوې د مقام حجر د ګاڼې په اندازه غټې، غټې وې او پاڼې یې د فیلانو له غوږونو څخه هم سترې وې. جبرائیل علیه السلام وفرمایل: دا سدرة المنتهی ده. ما هلته څلور سیندونه ولیدل، دوه دننه او دوه بهر. ومې پوښتل: ای جبریل! دا څه شی دی؟ هغه وویل چې دوه داخلي سیندونه په جنت پورې اړه لري او دوه بهرني سیندونه د نیل او فرات دي (کوم چې د سدرة المنتهی، د بیري له ونې څخه سرچینه اخلي).
د نن ورځې مسلمانان دې پوښتنې ته هیڅ ځواب نه لري چې څنګه د نیل او فرات اوبه د سدرة المنتهی څخه ځمکې ته راوتلې، خو د زړې زمانې د ناپوهۍ او جهالت له امله هر مسلمان پدې عقیده و چې د نیل او فرات خوږې اوبه د سدرة المنتهی (کومه ونه چې د اووم اسمان څخه هم پورته وجود لري) له ریښې څخه نیغ په نیغه ځمکې ته راځي.
ورته روایت په صحیح مسلم کې هم راغلی:
📖 عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَيْحَانُ وَجَيْحَانُ وَالْفُرَاتُ وَالنِّيلُ كُلٌّ مِنْ أَنْهَارِ الْجَنَّةِ
صحیح المسلم (كتاب الجنة وصفة نعيمها وأهلها)
📕 ژباړه: د الله رسول محمد وفرمایل: سیحان، جیحان، فرات او نیل، دا ټول د جنت سیندونه دي.
د محمد وخت د ناپوهۍ او جهالت وخت وو، نو خلکو کولای شوی په ډېره اسانۍ سره په ورته خرافاتي داستانونو باور وکړي. له دې څخه په ګټې پورته کولو سره محمد د لمر لوېدو (غروب) وروسته لمر د عرش لاندې راوست، او بیا یې ودراوه او سجده یې پرې وکړه، او بیا دیې اجازې په ورکولو او نه ورکولو سره یې راپورته (طلوع) کړ، او د دې ټولې ډرامې د جوړولو له لارې یې خلکو ته د الله په نوم له یو شي څخه ويرول او په غیر مستقیم ډول یې خپل ځان په خلکو محکوم کړ.
آزادي د انسان توانایي ده چې د خپل ژوند مسیر وټاکي. د انتخاب آزادي، د فکر آزادي، د بیان آزادي، د حرکت آزادي، د راټولېدو آزادي، د اعتراض آزادي، له شکنجې څخه آزادي، او له تبعیض څخه آزادي، دا ټول د آزادۍ مختلف اړخونه دي. آزادي د انساني ژوند لپاره ضروري شرط دی. انسان بې له آزادۍ نه شي کولی چې خپله پیاوړتیا او وده ترلاسه کړي. آزادي انسان ته اجازه ورکوي چې خپلې وړتیاوې او استعدادونو ته وده ورکړي، خپلو موخو پسې لاړ شي او په ټولنه کې ګډون وکړي.
